Avontuur op de Grote Muur :-)

Na een maand van gedoe, zorgen en onnoemelijk veel geregel is nu alles weer min of meer op de rit hier.. Zo heb ik vorige week m’n nieuwe visum opgehaald. Dat had heel wat voeten in de aarde en ik zat al bijna op de trein naar Hongkong toen bleek dat het allemaal toch geregeld kon worden – als je maar betaalt! Met dit visum kan ik ook het land uit en weer terug. Ik denk dat het nieuws bij de meeste mensen al wel is doorgedrongen, maar zaterdag 9 oktober rond drie uur kom ik aan op Schiphol voor een vakantie in het Nederlandse van drie weken! Yay! Heb ik echt superveel zin in!

Afgelopen woensdag was het Mid-Autumn festival en dat betekende dat heel het land woensdag, donderdag en vrijdag vrij was. Iedereen is heel enthousiast over deze nationale feestdagen (komende week is er ook een), maar het suffe is dat ze alle dagen op hun werk moeten inhalen. Dat betekent dus dat iedereen hier op zaterdag en zondag aan het werk was en dat de meeste mensen de vorige zondag ook gewerkt hebben! Apart systeem!
Maar als je nagaat dat de vakanties van nu en de vakantie rondom Chinees Nieuwjaar de enige in het hele jaar zijn, dan kan ik me wel voorstellen dat je daar blij mee bent.
Overigens geldt de inhaalregel ook voor scholen, kinderdagverblijven en universiteiten.
Iedereen in het weekend naar school dus! Maar goed, omdat ik normaal gesproken in het weekend werk, werden mijn dagen naar de week verplaatst en was ik voor het eerst sinds april een weekend vrij! Dat weekend heb ik zeer goed besteed, ik ben met een paar mensen naar de Muur geweest om daar een nacht te verblijven.. Een fantastische ervaring met een bizar einde..

Op zaterdagochtend hebben we de laatste inkopen gedaan. Ik had bedacht dat een slaapzak toch wel het minste was dat ik nodig had om als rasechte koukleum tenminste een beetje warm te blijven als het buiten 5 graden is.. Een nacht zonder matje of luchtbed is tot daar aan toe, maar zonder slaapzak, nee, dat zag ik toch niet zitten. Hierna zijn we op jacht gegaan naar eten dat we vantevoren konden klaarmaken en dan meenemen. Dus, aardappels gekookt om ze vervolgens op het vuur te roosteren, bananen met chocola in aluminiumfolie gepakt, een pastasalade gemaakt en ergens in een supermarkt marshmallows gevonden. Toen nog wat alcoholhoudende versnaperingen om op te warmen en daarna waren we klaar voor vertrek. Een van onze vrienden moest toch nog werken, dus uiteindelijk was het half vier voor we vertrokken voor de busrit van anderhalf uur. Eenmaal aangekomen bij het eindstation moesten we nog een uur met een zwarte taxi, maar ook dat ging soepel. Het deel van de muur waar we naar toe gingen heet Jiankou en staat bekend als de Wilde Grote Muur. Het is een niet gerestaureerd stuk dat volkomen is overgroeid met allerhande beplanting. De eerste tien minuten van de beklimming van de berg die leidt naar de muur konden we nog in het daglicht afleggen, maar daarna was het toch al snel donker. Boven aan de berg was een ladder geplaatst die ons op de muur bracht. Op het moment dat de laatste persoon de ladder verliet begon het te regenen en nog geen minuut later brak er een enorme onweersbui uit.. Ja, en daar sta je dan.. Op een godverlaten stuk van de muur zonder transport naar de bewoonde wereld..
Gelukkig hoorden we zo’n 40 meter lager stemmen die wonderbaarlijk genoeg ook nog eens Engels spraken.. Aan de andere kant van de muur zijn we weer naar beneden geklommen/gegleden en daar bleken twee meisje al een kampeerplek gevonden te hebben. Op een klein plateautje met een afdakje erboven.. We waren dus mooi gered van de regen én ook niet meer op het hoogste punt van de hele omgeving. Eenmaal aangekomen hebben we onze nieuwe vrienden de hand geschud en onze bagage in veiligheid gebracht. Toen snel een vuurtje gemaakt, twee dappere jongens zijn er in de regen op uit getrokken om nog snel wat hout te sprokkelen en toen waren we klaar om te eten. Superleuk! Onder een afdakje, met een kampvuur. Ik voelde me helemaal thuis!
Om een uur of twee, half drie hebben we een poging gewaagd te slapen. Zo dicht mogelijk op elkaar en met –uiteraard- alle kleren die we mee hadden aan, was het best te doen.. Koud, maar niet onoverkomelijk. Maar slapen, nee dat is mij in ieder geval niet echt gelukt. Toch wel hard, zo zonder matje :). Dit had tot gevolg dat ik wel -voor het eerst in Beijing!- sterren heb gezien. Normaal is daar te veel luchtvervuiling voor, maar door de regen klaarde het al snel flink op. De zonsopgang was geweldig en het uitzicht ’s ochtends was het mooiste dat ik ooit ergens gezien heb. Ik hoop dat de foto’s dat kunnen overbrengen! Om half zeven waren de anderen ook weer wakken en hebben we het vuurtje nieuw leven ingeblazen om te ontbijten met gepofte appels (handig joh, scoutingervaring!). Om een uur of acht kwam er een Chinese meneer langs, voor wie we in eerste instantie een beetje huiverig waren. Het is namelijk niet toegestaan om de nacht op de muur door te brengen. Maar het bleek een op het eerste gezicht uiterst vriendelijke ‘local’ die vertelde dat hij het afdakje had gebouwd en dat we het afval wel konden laten liggen, dan zou hij het later opruimen. Na een half uur zat deze meneer er echter nog en hij bleef maar tegen ons aankletsen. Onze Chinese vriendin was op dit moment aan het hiken met twee anderen, dus we hadden maar deels een idee van wat er allemaal aan de gang was. Inmiddels was ons wel duidelijk dat hij geld van ons wilde. We hadden namelijk op ‘zijn’ plek geslapen (leuk om te weten dat privé eigendom van grond in China niet mogelijk is, alles is staatseigendom) en gisterenavond zijn ladder gebruikt om op de muur te komen. Hij wilde zo’n 30 euro van ons. Wat hier verschrikkelijk, achterlijk veel geld is. Dat gingen we natuurlijk niet betalen. Na de nodige discussies besloten we hem maar te laten kletsen en te hopen dat Heidi, onze Chinese vriendin, snel terug zou komen, zodat zij het kon oplossen. Ondertussen kwamen er ook andere toeristen langs. Hij vroeg voor het gebruik van de ladder aan Chinezen 2 kuai, aan Koreanen 3 kuai en hij had het niet zo op Japanners, dus die moesten 20 kuai betalen.. Je zou er in Nederland voor opgepakt worden vanwege discriminatie! Maar hij vertelde ons dat we de rustplekken voor de andere mensen bezet hielden en daar zat wel wat in, dus hebben we onze spullen gepakt om weer een stuk naar boven te klimmen, richting Muur. Uiteindelijk hebben we 7 kuai per persoon betaald, voor het gebruik van de ladder en zijn ‘hotelkamer’ zoals ie het zo mooi omschreef. Op de Muur aangekomen hebben we wat foto’s gemaakt en als snel kwamen de anderen terug van de hike. Hevig verontwaardigd dat we deze man überhaupt betaald hadden. Maar goed, zij hadden niet twee uur lang zijn geleuter aan te hoeven horen. Toen we een groepsfoto maakten kwam onze grote vriend ook weer even een kijkje nemen en op dat moment kwam hij erachter dat er nog drie andere mensen bij onze groep hoorden.. en die hadden niet betaald! We probeerden hem duidelijk te maken dat we hem al meer dan genoeg geld hadden gegeven en dat hij helemaal niet zomaar kan claimen dat een stuk grond van hem is.. Maar dat had geen zin en hij werd een beetje boos.. Zo boos dat hij een van ons een duw gaf. Maar die jongen stond wel op het randje van de muur en dat leverde levensgevaarlijke taferelen op.. Na wat heen en weer getrek en geduw en een hoop geschreeuw van ons allen leek hij te bedaren en liep hij weg.. Maar dat bleek maar schijn, hij raapte een stuk rots op en begon daarmee te dreigen. Pff.. Niet leuk meer.. Wij waren het er ondertussen al wel over eens dat we hem zouden betalen, als was het 100 kuai, als we hier maar veilig we konden komen. Maar hij draaide helemaal door.. Liep terug naar zijn krukje en toverde daar een bijl tevoorschijn, waar hij onmiddellijk mee in het rond begon te zwaaien.. Dit was het meeste angstaanjagende dat ik ooit heb meegemaakt.. Hij had het met name gemunt op één van ons en die jongen sprintte weg, over de muur, de berg in. Ondertussen probeerde onze Chinese vriendin hem in het Chinees tot bedaren te brengen (‘denk na, straks gebeuren er ongelukken’), maar dat leidde alleen maar tot de uitspraak ‘Ik heb toch geen vrienden of familie, dus het maakt mij niet uit als ik dood ga’. Ondertussen waren wij begonnen met het afdalen van de ladder. Een van ons liep met een 10 kuai biljet op hem af en een ander blokkeerde de bijl. Toen hij het geld zag bedaarde hij een beetje. Als een speer zijn we toen allemaal de ladder afgegaan en het dal ingeklommen/gerend. Trillend op onze benen kwamen we beneden. Ondertussen hadden we de zwarte taxi van de dag ervoor besteld en na een half uur wachten kwam hij ons ophalen.. Niet leuk! Toen we eenmaal in de taxi zaten was het prima en inmiddels kan iedereen er om lachen, maar o mijn god, wat een verhaal.. Maar, afgezien van de laatste paar uur was het een geweldige ervaring die niemand van ons ooit zal vergeten!!

Vrijdag is het 1 oktober en is het 61 jaar geleden dat de Volksrepubliek China werd gesticht door Mao Zedong, op het Tiananmenplein. Ik ga samen met een vriendin kijken of we het plein op kunnen. Het schijnt helemaal vol te staan met bloemen en waanzinnig mooi versierd te zijn. Vorig jaar was er een grote parade in verband met de 60-jarige verjaardag, maar het is me nog niet duidelijk wat er dit jaar gaat gebeuren. Daarnaast ben ik aan het proberen kaartjes te krijgen voor de China Open, maar het is nog niet helemaal duidelijk of dat gaat lukken..
En dan is het al snel 9 oktober en vlieg ik naar Nederland!

Tot snel!

China blijft een geweldig land. Waar vind je…

… een taxichauffeur die tegen je zegt dat je bij hem in de auto geen riem hoeft te dragen omdat hij een goede chauffeur is…
… een taxi die rechts een politie auto inhaalt en dan in volle vaart het fietspad opscheurt en daar zonder problemen mee weg komt (we werden niet eens staande gehouden)…
… een museum over natuur waar je als souvenir twee kuikens kan kopen om die thuis in een kooitje te houden…
… mensen die in de metro met een wattenstaafje in hun neus peuteren…
… een verkoper op straat die puppies verkoopt. Je krijgt er een plastic zak bij om hem in te vervoeren…
… een kinderdagverblijf waar keihard de Radetzkymars over het schoolplein schalt als teken dat iedereen naar buiten moet komen marcheren voor een militaristische dans.. en dat elke dag op hetzelfde tijdstip…

Het uploaden van de foto’s duurt te lang. Binnen twee weken mogen jullie ze allemaal komen bekijken!