Shanghai - Dag 6 en terugreis

Vandaag was een museumdagje..
We kwamen aan bij het Shanghai Museum toen daar een rij van zo'n 300 meter stond.. Toen dus eerst maar naar het museum voor moderne kunst, het MOCA. Net als in Groningen, bij de tentoonstelling voor Chinese Moderne Kunst, waren ook hier weer tamelijk bizarre werken te zien. Tijdens de Culturele Revolutie en na '89 mocht er niets op kunstgebied en het lijkt wel alsof Chinese kunstenaars dat nu proberen in te halen.
Hierna op straat even wat gegeten en gedronken en daarna weer richting het Shanghai Museum. De rij was inmiddels geslonken tot zo'n 200 meter en nu zijn we toch maar aangsloten. Precies een uur later waren we binnen. Het Shanghai Museum herbergt een enorme collectie kalligrafie, aardewerk, brons, schilderingen, jade en meubels. Als je hierin echt geïnteresseerd bent, is het een Walhalla, het is enorm groot. Wij hebben de meest interessante ruimtes doorkruist.

's Avonds hadden we uit onze reisgids een leuk, goedkoop en typisch Shanghainees restaurantje uitgezocht. Toen we daar aankwamen bleek het echter zó druk dat we toch maar doorgelopen zijn. De wachttijd bedroeg een uur. Uiteindelijk bij een Japanner terechtgekomen. Hierna wilden we nog een rondvaart maken over de Huangpu, maar alle kaartjes waren helaas uitverkocht..

De volgende dag moest ik om kwart voor tien op het station zijn om te 'boarden' voor de trein. Dat gaat heel anders dan bij ons, het heeft meer weg van een vliegveld dan van onze treinstations.

Eerst moet je door de veiligheidscontroles heen.
Hier heb ik helaas weer afscheid genomen van Jasch voor de komende twee maanden..
Dan probeer je in een wirwar van Chinese karakters en soms wat Engelse woorden te ontdekken waar de wachtruimte voor jouw trein is. Daar zitten dan zo'n 2000 mensen die verdeeld worden over 3 treinen. Op grote borden wordt aangegeven welke trein er 'geladen' gaat worden. De mensen voor de betreffende trein staan dan op en lopen door de bewakingspoortjes (nu is je kaartje al drie keer gecontroleerd, vervolgens gebeurt dat ook als je instapt, in de trein en als je uitstapt; ze zullen wel niet zoveel zwartrijders hebben hier). Op je kaartje staat aangegeven welk coupénummer je moet hebben en welke stoel van jou is. Heb je een slaaptrein, dan staat er ook nog op welk bed (onder, midden, boven) de jouwe is. De bovenste bedden zijn iets goedkoper, maar heb je het onderste bed dan kan je ervan uitgaan dat daar de hele avond mensen zitten op de te kletsen en te kaarten. Ik had nu een zitplaats, eentje aan het gangpad. Na vijf minuten zat m'n door dicht en hoorde ik aan één kant niks meer. Zal wel een combinatie geweest zijn van de airco en verkoudheid..
Het is een mooi systeem en het werkt goed. Hoe moet je anders miljoenen mensen op een dag vervoeren?

Na 10 uur kwam ik aan op Beijing Zuid. Ik was in de veronderstelling dat dit station (nog) niet op het metronetwerk was aangesloten en was dan ook blij verrast bordjes te zien die naar de metro leidden. Ik was niet de enige die deze bordjes volgde, met mij waren dat nog zo'n 1000 andere mensen. Dat was dus een beetje druk. Eenmaal ondergronds werd het nog drukker en benauwder. Aan het eind van de gang gloorde licht en ik verheugde me al op de metro. Alleen aan het eind van de gang was geen metrostation.. We kwamen uit in een ondergrondse parkeergarage c.q. taxistandplaats. Je kon een rij vormen tussen twee hekken en dan reden er taxi's voorbij om je op te pikken.. Alleen als er 1000 mensen staan te wachten dan hebben die paar taxi's niet zoveel zin.. Ik hoopte nog steeds, lichtelijk naïef, ergens een metrostation te ontdekken. Een Chinese jongen naast mij was ook de metrobordjes gevolgd en helemaal verbaasd hier uit te komen. Bij navraag aan andere mensen bleek hier géén metrostation te zijn (helemaal niet op Beijing Zuid). Ondertussen was de menigte nog verder gegroeid. Daar sta je dan, in een ondergrondse ruimte, met héél veel mensen tussen hekken en muren in.. Ik besloot rustig te blijven, dan maar wat later thuis. Diverse mensen besloten echter niet rustig te blijven en het sfeertje werd wat grimmiger.. Een hoop geschreeuw tegen elkaar. Om me heen kijkend constateerde ik dat de meeste mensen nog gewoon rustig stonden te wachten en dat er dus niks aan de hand was. Maar nu werd een aantal mensen echt hysterisch en begon men ook te duwen en te trekken en taxi's van elkaar in te pikken. En toen vond ik het niet leuk meer. Dit was echt beangstigend. Ook de jongen naast me had het wel een beetje gehad en we besloten dat we dan maar geen taxi namen, maar dat we hier wel graag weg wilden. We zijn toen met koffer en al over de hekken geklommen (op straffe van een boos schreeuwende en gebarende Chinees, maar die had het veel te druk met andere mensen in toom houden) en hebben de taxiroute naar buiten gelopen. Ondertussen kwamen meer mensen op dit idee en werd er over hekken gesprongen en door politielinten heengebroken. Mijn hemel, wat was ik blij toen ik aan het eind van de taxiroute dag (nacht)licht zag.. Pfoe.. dit was de eerste niet-leuke China ervaring..

Toevallig bleek de Chinese jongen bij mij in de buurt te wonen en uiteindelijk hebben we een taxi gedeeld. Hij sprak redelijk Engels, maar ik was de eerste buitenlander tegen wie hij dit oefende, dus hij vertelde dat ie nogal zenuwachtig was. Een half uur later lag ik veilig in m'n Beijingse bedje!

Het was een superleuke week, we hebben een hoop gezien van en een hoop gedaan in deze bijzondere stad!

Nu gaat morgen het 'gewone' leven weer beginnen, om half elf weer spreek- en luisterles. Daar heb ik ook weer zin in. Straks maar eens even wat oefenen!

Bedankt voor jullie leuke reacties en tot later!

Oja, de mensen in het park met die bordjes voor zich.. dat zijn ouders die hun dochter aanprijzen (gewicht, geboortejaar, baan, uiterlijk) en een geschikte huwelijkskandidaat voor haar zoeken. Soms met instemming van dochterlief, soms tegen haar zin..