Verboden Stad en meer

Een kort verslagje van zondag en de eerste lessen..

Gisteren ben ik met Alexis, mijn huisgenootje en twee collega's van haar, Violette en Patrick naar de Verboden Stad geweest. Violette is Chinese (iedere zichzelf respecterende Chinees heeft hier een Engelse naam aangenomen), woont in Beijing en kon ons dus van alles vertellen en laten zien. Dat is nog eens wat anders dan een audioguide!
We hadden om 9 uur afgesproken en zijn toen naar de Verboden Stad gelopen. Daar hebben we ruim drie uur rondgehangen (en dan heb je nog niet alles gezien), het is immens groot. Daarna hadden we allemaal wel trek en zijn we gaan eten bij een Moslimrestaurant (De Moslims zijn in China één van de 56 erkende minderheden). We hebben lekkere dingen gegeten, veel lam. Daarna hebben we de heuvel beklommen die uitkijkt over de Verboden Stad. Aangezien het een 'blue sky day' was, hadden we een fantastisch uitzicht. We konden zelfs de bergen zien en dat schijnt erg zeldzaam te zijn. Vervolgens zijn we naar Beihai Park geweest, een park, aangelegd om de Beijingers een plaats te geven waar ze kunnen uitrusten (overigens moet je hiervoor wel gewoon entree betalen..). In het park was van alles te beleven, er werd bijvoorbeeld volop muziek gemaakt. Onder applaus van een aantal locals heb ik nog een optreden van Vader Jabob gegeven. Dat werd luid in het Chinees meegezongen.. En dat compleet nuchter..
Toen we dit muzikale intermezzo achter de rug hadden zijn we naar een kleermaker gegaan (stel je een grote overdekte markt voor met wel 20 kleermakers), want Patrick wilde zich een pak laten aanmeten en het is toch wel handig als daar een Chineessprekend iemand bij is. Toen dit gelukt was zijn we bij een Italiaans restaurantje gaan eten. Daar hebben we een poos (op het terras) gezeten. Toen vond Alexis het tijd om zich aan de knipkunsten van een Chinese kapper te wagen. Ze was niet helemaal tevreden achteraf, maar we hebben wel gelachen.. Tot slot een taxi naar huis genomen (da's hier niet speciaal een luxe vervoermiddel).

En dan vandaag.. Vanochtend en vanmiddag heb ik de eerste twee lessen gehad. Om 10.30 uur startte 'Spreken en luisteren' en na de lunch had ik 'Lezen en schrijven'.
Het was zó onwijs leuk.. Hier kan ik me bij wijze van spreken de komende vijf jaar mee vermaken! De eerste twee uur hebben we (een anders Nederlands meisje en een Amerikaanse jongen) vooral geoefend op de uitspraak van verschillende letters en lettercombinaties. Toen zijn we met alle studenten (op dezelfde tijd volgende andere mensen andere cursussen) wezen lunchen in de hutong waar de school staat. We hebben heerlijk gegeten en allemaal twee drankjes gehad en we moesten 20 kuai afrekenen. Dat is iets minder dan twee euro. Zo kan je nog eens uit eten gaan! Daarna weer terug naar school en begonnen aan de volgende les. We hebben verschillende karakters geleerd en het één en ander gehoord over achtergrond van het Chinese schrift (Lin en Charlie, jullie wisten al heel veel! ;-)). Zo meteen maar aan m'n huiswerk. Dit leer je namelijk niet alleen tijdens de lssen. Bepaalde dingen moet je echt van buiten gaan leren. Niet dat ik daar tegenop zie, ik heb er juist zin in!

Nog een kleine anekdote..
Ik ging uit school op weg om een badmintonracket te kopen. Vlakbij ons appartement zit een enorm winkelcentrum en daar verkocht een sportzaak inderdaad badmintonrackets (weet je hoe leuk het is als je in het Chinees vraagt hoeveel het kost en ze verstaan het gewoon..!).
Nadat ik had besloten welke het moest worden kreeg ik een bonnetje van de verkoper. Met dat bonnetje moest ik vervolgens naar de kassa. Daar kreeg ik in tweevoud een nieuwe bon, voorzien van de nodige stempels en moest ik betalen. Met de nieuwe bon moest ik terg naar de verkoper. Hij houdt vervolgens het afschrift en met m'n bon en het nieuwe racket kon ik vrolijk de deur uit..
Hoe krijg je zoveel mogelijk mensen aan het werk?! (Een ander voorbeeld daarvan is dat afval buiten nog met de hand wordt opgeruimd, dat er mensen zijn die je 'helpen' bij het oversteken (hoewel zij hun leven liever ook niet wagen), dat er 24 uur per dag een bewaker in een klein hokje naast ons appartement zit te niksen en dat er 4 mensen bij de security check van de metro zitten (die niet eens naar het scherm kijken)) Ach ja.. er zijn vast weinig werklozen in China!

Bái bái (dit is geen geintje!)